کتاب نسخه نامه وزیری خواجه نصیرالدین طوسی فهرست مطالب کتاب گنج نامه وزیر نصیرالدین طوسی : نقشه ها و مکانهای گنج و دفینه و دخمه در چندین استان کشور استان ها و شهرستانهایی که در آن امکان وجود گنج و دفینه می باشد عبارتند از زنجان، گلستان، مازندران، گیلان، دماوند، لواسانات، شهر ری، قم، ساوه زنجان و آبادی تلخاب و منطقه قره پشتلو و مقبره ای است بنام قشلاق یا قشلاق… در طارم و در سمت مشرق طارم و کوه… بنام قلعه سیاوش در سمت مغرب آن قطعه… در شهرستان ابهر در قروه چندین مساجد دارد و آن… که دو محراب دارد محراب اول ۵۲ و دومی را ۴ ارج… امام زاده که آن جعفر شاه نام دارد مسلمان حجر نام است در پای سنگی است سیاه تراشیده روی سنگ خط کوفی نوشته است… آذربایجان در بلوک ابهر سمت جنوب ابهر قزیه ای است بنام… در آن محل دره ای هست بنام ساخلود و در بالای آن دره چشمه ای دارد که… دخمه و گنج و دفینه و… گوهر شب چراغ که خزانه را روشن نگهداشته است… اشکال و نشانه های فیزیکی محل گنج و دفینه و… و صدها مطالب دیگر…. دَفینه به مجموعه ای از سکه ها و اشیای باارزش گفته می شود که در قدیم در زیر خاک دفن شده باشد. دفن کننده های این اشیای باارزش معمولاً این کار را با این قصد انجام داده اند که پس از مدتی گنجینه را دوباره از زیر خاک به در آورند اما در برخی موارد، مرگ دفن کننده باعث باقی ماندن دفینه در زیر خاک شده است. به عبارت دیگر به اشیاء قیمتی و ارزشمندی مانند طلا و نقره که به منظور محافظت از بلایای طبیعی، جنگ ها و دزدان و راهزنان، در جاهایی مانند زیر خاک، داخل دیوارها، در پای درختان، چاه ها، قنات ها و این قبیل محل ها مدفون شده است دفینه یا گنج گویند. دفینه ها ممکن است پس از مدت های مدید توسط جویندگان گنج، باستان شناسان، یا توسط افراد معمولی به طور اتفاقی کشف شوند. اشیای کشف شده باارزش توسط جویندگان گنج یا افراد غیرکارشناس معمولاً معروف به اشیای زیرخاکی است. فراموش شدن محل دفن یک دفینه یا تغییرات در جغرافیای محل می تواند باعث سخت شدن و طولانی مدت شدن بازیافت آن شود. از دفینه های معروف در آسیا می توان به دفینه دژ زیویه در ایران و دفینه طلاتپه در افغانستان اشاره کرد. بسیاری نیز از بزرگترین دفینه جهان در ایران نام می برند که هنوز یافت نشده است. بنا به روایات و مستندات تاریخی این دفینه متعلق به داریوش سوم هخامنشی است که شاید بزرگترین گنج تمام دوران ها باشد. بخشی از این گنج را اسکندر مقدونی زمانی که در سال های حدود (۳۳۴ ق. م) امپراطوری ایران را تسخیر کرد به تاراج برد. این گنجینه که به گفته کارشناسان حدوداً نصف دارایی خاندان هخامنشی بوده، تا به امروز همچنان در مکانی به شعاع ۱۰۰ کیلومتر، در اطراف شهر همدان خفته است. گنجینه ای که معلوم نیست کی و کجا بیدار شود و جهانیان را محو عظمتش کند. نسخه گنج نامه وزیر نصیرالدین طوسی مربوط به استانهای زنجان، گلستان، مازندران، گیلان، دماوند، لواسانات، شهر ری، قم، ساوه، می باشد.